Bilderspad Vorden

Startpunt van Het Bilderspad

Bilderspad Vorden is een wandelroute van 15 kilometer in Vorden, bestaande uit twee lussen: een korte lus van 4 km rond Kasteel Vorden en een langere van 12 km rond Kasteel Hackfort en de Enzerinkweide. 
Startpunt is parkeerplaats De Bleek in Vorden. De route biedt meerdere verkortingsopties die op de kaart staan aangegeven.  De route volgt de Baakse Beek en de Veengoot en voert langs historische en natuurlijke hoogtepunten zoals de voormalige watermolen van Vorden, het Knopenlaantje, en landgoed Hackfort met zijn watermolen en kruidentuin.

Eten en drinkgelegenheden onderweg

Langs het pad zijn diverse horecagelegenheden te vinden, waaronder Bosloods 1873, een charmante locatie naast Kasteel Vorden voor een kopje koffie, en De Keuken van Hackfort, een perfect rustpunt halverwege de wandeling, gelegen bij het prachtige Kasteel Hackfort.

Vorden, de voorde, doorwaadbare plaats

Vanaf parkeerplaats de Bleek ga je richting het water, je loopt hier over de brug de Vordense Beek over. Sinds 2017 verbindt deze nieuwe fiets- en voetbrug over de beek het centrum van Vorden met Vorden-Zuid. Naast de brug is er beplanting, nieuwe paden en een kinderspeelplek aangelegd. Het project omvat een groter geheel “herinrichting van de Baakse beek”. Vorden heeft weer een ‘voorde’ gekregen, een doorwaadbare plaats, zoals het vroeger was. Rechts van de brug zie je stapstenen liggen, die te voet genomen kunnen worden, door het water.

Waar je de weg oversteekt, bij de Horsterkamp, is een vistrap aangelegd om vissen te helpen het hoogteverschil bij een stuw te overwinnen. Normaal gesproken zouden vissen door de stuw niet ongeschonden kunnen passeren, omdat het sterke stromingen en een te groot hoogteverschil met zich meebrengt. De vistrap biedt nu een veilige route, zodat de vissen verder stroomopwaarts kunnen zwemmen.

Kasteel Vorden

Kasteel Vorden, heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de 12e eeuw. Het kasteel werd voor het eerst genoemd in 1315 en diende aanvankelijk als een militair bouwwerk. Door de eeuwen heen heeft het verschillende adellijke families als eigenaar gekend, waaronder de families Van Vorden, Hackfort, Ripperda, en Van der Borch. In 1974 kwam het kasteel in handen van de gemeente Vorden, die het na een restauratie in 1976 gebruikte als gemeentehuis. In 2004 werd het kasteel verkocht aan Nico Rodink en zijn toenmalige vrouw, Karin de Rouw, die het grondig restaureerden. Het kasteel werd daarna weer privé bewoond en is sindsdien opengesteld voor publiek, waarbij het ook fungeert als huwelijkslocatie en museum.

Kasteel Vorden heeft door de jaren heen verschillende ingrijpende verbouwingen ondergaan, waaronder een verplaatsing van de ingang en het aanbrengen van een houten brug. Het kasteel is herkenbaar aan zijn L-vormige structuur, met een vierkante toren en een ronde traptoren. Het terrein is omgeven door een gracht, gevoed door de nabijgelegen Baakse beek. Het kasteel heeft een rijke collectie historische meubels en kunstwerken, en wordt nog steeds actief onderhouden door de huidige eigenaren, Karin de Rouw en haar nieuwe partner Jos Hoenen.

Naast de historische waarde is Kasteel Vorden ook een populair toeristisch doel, gelegen in een schilderachtig bos- en weidelandschap en toegankelijk via diverse wandel- en fietsroutes. Bezoekers kunnen het kasteel verkennen, met audiotours die gedetailleerd ingaan op de geschiedenis en de kunstcollectie.

Vorden heeft in totaal 9 kastelen binnen zijn dorpsgrenzen.

Lodewijkslinde, de Zaagkoele en de Reuzeneik

De Lodewijkslinde, een zomerlinde van ongeveer 400 jaar oud, staat nabij Kasteel Vorden. Volgens de overlevering rustte Lodewijk XIV hier in 1672. De boom, die een hoogte van 30 meter bereikte, verloor in 2002 zijn hoofdstam en twee grote takken door houtrot, niet door blikseminslag of storm. De linde is nog steeds een monumentale boom, met een omtrek van 5,5 meter. Hoewel de boom veel van zijn grandeur heeft verloren, kan hij mogelijk nog jaren voortleven.

De Zaagkoele in Vorden diende als waterreservoir voor een zaagmolen, waar een houtzagerij was gevestigd. De boomstammen werden via het water naar de molen gebracht en konden er enige tijd in blijven liggen. Dit proces, wateren, verzachtte het hout, waardoor het zachter, minder breekbaar en makkelijker te bewerken was. Het water zorgde ervoor dat het hout recht bleef en niet ging splinteren, wat de zaagkwaliteit verhoogde. De Zaagkoele combineerde dus zowel de functie van transport als het verbeteren van de houtkwaliteit voor de houtzagerij, waardoor het hout optimaal werd voorbereid voor de zaagmolen.

De Reuzeneik, is te zien als je de asfaltweg (Schuttestraat) oploopt hij ligt achter de zaagkoele aan de linkerkant van de Vordense beek, een zomereik van 247-257 jaar oud, met een kroonbreedte van 30-39 meter en een stamomvang van 733 cm (2023). Deze indrukwekkende boom behoort tot de dikste eiken van Nederland. In de jaren ’90 had de eik last van insectenplagen en slechte bodemomstandigheden, maar hij blijft jaarlijks groeien. De boom staat op grond die in 1975 speciaal werd aangekocht door Geldersch Landschap ter bescherming van deze unieke eik, die mogelijk de oudste van Nederland is. 

De Veengoot.

Iets verder loop je langs de Veengoot, een riviertje dat zijn oorsprong vindt ten zuiden van Lichtenvoorde. Van daaruit stroomt het in noordwestelijke richting langs Harreveld, Mariënvelde, Veldhoek en Vorden. Ten noorden van Wichmond komt de Veengoot samen met de Baakse Beek, waarna ze samen verder stromen als de Baakse Beek richting de IJssel. De Veengoot heeft van nature altijd een belangrijke rol gespeeld in de waterhuishouding van het gebied. Tussen 1926 en 1940 werden verschillende projecten uitgevoerd in het kader van werkverschaffing om wateroverlast te beperken, waarbij de afvoercapaciteit van de Veengoot en Baakse Beek werd vergroot.

In 1968 werd de Veengoot op landgoed Hackfort verder gegraven als waterafvoermaatregel om het water sneller van het landgoed af te voeren. Het doel was om het water te verdelen tussen de Veengoot en de Baakse Beek. De diepe ligging van de goot trok echter veel grond- en kwelwater aan, wat leidde tot verdroging van de omliggende gronden. Dit had negatieve gevolgen voor de biodiversiteit in het gebied, doordat het mineraalrijke kwelwater niet meer aan de oppervlakte kwam en het ecosysteem verstoord raakte.

Net na de kruising van de Veengoot met de Baakse Beek bevindt zich een gemaal, dat helpt om het waterpeil in de omgeving te reguleren. Dit gemaal maakt deel uit van het stroomkanaal van Hackfort, ook wel het Verdeelwerk ‘t Groene Kanaal genoemd. Dit kanaal heeft als functie om het water van de Veengoot en de Baakse Beek op een gecontroleerde manier te verdelen en af te voeren. Het zorgt ervoor dat overtollig water snel wordt afgevoerd naar de juiste gebieden, wat belangrijk is voor zowel de landbouw als de natuurbehoud in het gebied. Het stroomkanaal speelt dus een cruciale rol in het beheer van de waterhuishouding en het voorkomen van wateroverlast.

Het Knopenlaantje

Het Knopenlaantje in Vorden, ooit het Krebberslaantje, is een romantische bomenlaan waar sinds 1940 verliefde stelletjes knoopjes leggen in de takken van jonge beuken. De verstrengelde takken symboliseren de liefde. In de vroege jaren waren dit plekken voor wandelingen van verliefde paren, en later ook voor pasgetrouwde stellen, die hier na hun huwelijk een knoop legden. In 1976 stierven veel beuken door droogte, maar de traditie leeft voort met nieuwe beuken. Het laantje blijft een geliefde plek voor wandelaars, vooral op Valentijnsdag, en wordt gezien als een alternatieve en symbolische manier om de liefde te bezegelen.

Halverwege Pieterpad

Hondenlosloopgebied.

Kasteel Hackfort