Brunsveldsche wal, gelegen in het voormalige Zelhem en nu onderdeel van Bronckhorst, is omsloten door de gemeente Doetinchem, een opvallende uitstulping* in het landschap. Dit gebied, ontstaan uit oude zee- en rivierafzettingen, kende weinig bekende prehistorische sporen. In de middeleeuwen behoorde het tot het bisdom Utrecht, terwijl de tienden* ervan toebehoorden aan de bisschop van Münster. Over de eeuwen wisselden eigenaren en landgebruikconflicten deden zich voor, zoals in het geval van de Distelheide. In 1832 werden de vier boerderijen in Brunsveld beheerd door verschillende eigenaren, te midden van dit historisch en geografisch opmerkelijke landschap.

Het geval van de Distelheide is een opvallende episode in de geschiedenis van Brunsveldsche wal. In 1620 diende Geertruijdt Lansinck, de toenmalige eigenares van Brunsveld, een klacht in bij het Hof van Gelre. Ze beweerde dat ze altijd haar vee had laten grazen en plaggen had gestoken in de heide rondom Brunsveld. Echter, Gerrit de Nijeman had een deel van die heide ontgonnen en was van plan er een huis te bouwen, wat Geertruijdt ernstig benadeelde.

Het Hof gaf Geertruijdt gelijk en beval Gerrit om de heide in de oorspronkelijke staat te herstellen. Toen Gerrit naar de magistraat van Doetinchem ging, beweerde die echter dat de procedure te snel ging en niet eerlijk was voor de gedaagde. De magistraat schreef een boze brief naar de rechter om de hoorzitting als ongeldig te verklaren.

Uiteindelijk ging de zaak wel door, maar het Hof besloot dat de eiseres haar eis schriftelijk moest indienen, met bewijsstukken en andere documenten. Daarna kreeg de gedaagde drie weken om zich schriftelijk te verdedigen. Deze juridische strijd om landgebruik illustreert de complexiteit van eigendomsrechten en geschillen in het gebied. De uitkomst van deze zaak is niet gedocumenteerd, maar het toont de betwiste aard van landclaims in Brunsveldsche wal.